İstanbul Uyurken

Ne seni gören Ne seni duyan
Var artık kayboldun nereye
Sorarlar seni görürler halimi
Sahi dönmez misin geriye

Sorma derdimi yazsam bütün duvarlara
Yetmez ki bu şehir
Yorma kendi bir daha açmaz çiçeklerim
Soldurdun hepsini
Ah istanbul uyurken
Gözlerimden göz yaşlarım
Kayar yanağımdan
Sessizce ben hep ağlarım